Θεσσαλονίκη, πόλις εύξεινος- πολύξενος

Αν η πόλη με τη γλώσσα συνθέτουν το μεγαλύτερο έργο τέχνης του ανθρώπου και η πολεοδομία με τη γραμματική ορίζουν τους κανόνες τους, είναι δικαίωμα της ζωής, σε περιόδους έντασης, να τους διαπερνά. Όπως συνέβη με τη Θεσσαλονίκη, όταν το μεγάλο μητροπολιτικό πάρκο που προβλεπόταν γύρω από τα τείχη της, στο νέο, μετά την πυρκαγιά του 1917, σχέδιο της πόλης, άλλαξε χρήση και έγινε φιλόξενη αστική γη για τους πρόσφυγες του 1922- 1924, τους "ξένους" της εποχής.

Στην ίδια πόλη, το 1959 μια ποιήτρια, η Ζωή Καρέλλη, αναστατώνει τους κανόνες της γλώσσας και αποδίδοντας την ανθρώπινη υπόσταση με άρθρο γένους θηλυκού στο ποίημα ‘Η 'Άνθρωπος, ανεβάζει στην αστική σκηνή τον μισό πληθυσμό της πόλης, τον οικείο "ξένο", τη γυναίκα.

Η Θεσσαλονίκη, με εξαίρεση τα τραγικά χρόνια της Κατοχής, αφομοίωσε την "ξένη" παρουσία και διέσχισε τον πρώτο ελεύθερο αιώνα της, από το 1912 έως τις μέρες μας, ως πόλις εύξεινος-πολύξενος, όπως την κληροδότησε ο ελληνιστικός οικουμενισμός που την έπλασε και ο φιλόπολις πολιούχος της Δημήτριος, που τη σημάδεψε.

Ανακοίνωση:
Τις ημέρες των εορτών το Μουσείο θα παραμείνει κλειστό από 23 έως 26 Δεκεμβρίου και από 30 Δεκεμβρίου 2017 έως 1 Ιανουαρίου 2018.