Στη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης - κτίριο Casa Bianca παρουσιάζεται η αναδρομική έκθεση έργων του ζωγράφου και χαράκτη Τάκη Τσεντεμαΐδη (1944-2019) σε επιμέλεια: Δρος Κάτιας Κιλεσοπούλου, Ιστορικού Τέχνης.

Η έκθεση, που διοργανώνεται από τον Δήμο Θεσσαλονίκης και τη Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, παρουσιάζει περί τα 90 έργα, προερχόμενα από ιδιωτικές συλλογές.

Εγκαίνια: Πέμπτη 4 Απριλίου 2024 και ώρα 20:30, 

O Τάκης Τσεντεμαΐδης γεννήθηκε στην Καβάλα, το 1944. Μετά από ελεύθερες σπουδές στη ζωγραφική, στο εργαστήρι του Π. Σαραφιανού, σπούδασε στην Accademia di Belle Arti, της Ρώμης. Έζησε και εργάσθηκε στην Ιταλία, από το 1968 έως το 1993, όπου και διακρίθηκε για το έργο του.
Μετά την επιστροφή του στη Θεσσαλονίκη, ανέπτυξε σε όλο τους το εύρος τις πτυχές του πολυδιάστατου ταλέντου του σε ποικίλους τομείς, ζωγραφική, χαρακτική, διακοσμητική, γραφικές τέχνες, εφαρμοσμένες τέχνες.
Από τη δεκαετία του ’90 συνέβαλε με την υψηλή ποιότητα του έργου του στην εικαστική ζωή της Θεσσαλονίκης, και ασχολήθηκε τα χρόνια αυτά, περισσότερο με την χαρακτική.

Η ιστορικός τέχνης Δρ. Κάτια Κιλεσοπούλου, Ιστορικός Τέχνης-επιμελήτρια της έκθεσης, σημειώνει για το έργο του Τάκη Τσεντεμαΐδη: "... Ο Τσεντεμαΐδης ανήκε στους ζωγράφους-χαράκτες που έχοντας διαμορφωμένο το ύφος και τις θεματολογικές προτιμήσεις τους στη ζωγραφική, τα εφαρμόζουν και στη χαρακτική. Ο καλλιτέχνης δέχθηκε ευχαρίστως την πρόκληση των ιδιότυπων περιορισμών αλλά και των εκφραστικών διεξόδων που προσφέρει ο τομέας αυτός. Για μια ιδιοσυγκρασία ανυπόμονη και ορμητική είναι αξιοθαύμαστο ότι δάμασε αυτά του χαρακτηριστικά, πειθαρχώντας χέρι και νου προκειμένου ν’ ανιχνεύσει νέους εκφραστικούς τρόπους. Η ζωγραφική και η χαρακτική λειτούργησαν ως συγκοινωνούντα δοχεία μετάγγισης ερεθισμάτων και τεχνικών κατακτήσεων-αρχικά στον τομέα της χαλκογραφίας και κατόπιν της ξυλογραφίας, αλλά και του λινόλεουμ. Ένας εκλεπτυσμένος εκλεκτικισμός διακρίνει τη χαρακτική του από την οποία απαλείφονται οι γκροτέσκες παραμορφώσεις, οι οξείες μορφολογικές αντιπαραθέσεις και η κοινωνική κριτική. Ένας πανθεϊστικός, μυθικός κόσμος συνύπαρξης φύσης, ανθρώπων και ζώων αναδύεται μέσα από πλέγμα γραφισμών που πυκνώνουν και αραιώνουν και όπου η γραμμή υποδύεται το χρώμα, ακόμη και τη φωτοσκίαση...".