Η ακριβώς σημαίνει θηλυκότητα; Ποια είναι η ποιότητα-δύναμη-αίσθηση ταυτότητα-αξία-πλευρά-οντότητα μέσα σε όλα τα άτομα; Σε αυτήν την ερώτηση ψάχνει απάντηση η ηρωίδα του έργου ακριβώς μετά το θάνατό της και Λίγο πριν την κηδεία της.

Πρόκειται για έναν αδημοσίευτο κύκλο ποιημάτων που η συγγραφέας έδωσε στη σκηνοθέτιδα το Καλοκαίρι του 2023. Αυτή η κίνηση ήταν η αρχή ενός διαλόγου που αφορούσε τις δύο ως φυσικά πρόσωπα αλλά και κάθε άλλη θηλυκότητα, εκφρασμένη ή ανέκφραστη. Εν τέλη, πρόκειται για έναν διάλογο ανάμεσα στη θηλυκότητα και στην αρρενωπότητα που κατασκεύασε τον κόσμο έτσι όπως μας παραδόθηκε, τον κόσμο που αυτήν τη στιγμή βράζει.
​
Στην παράσταση συμβαίνει αυτό που πια μπορούμε να αναγνωρίσουμε στις προσωπικές μας ζωές, αυτό που βλέπουμε καθημερινά στη δημόσια σφαίρα: την βιωματική εμπειρία της θηλυκότητας να αναζητά να γράψει μια νέα πολιτική υπεράσπισης της ζωής στο σύνολό της.

Μπορεί;
Μπορεί!

Στη Ζώγια, μέσα σε μια ατμόσφαιρα καμπαρέ, η θηλυκότητα θα επιχειρήσει να γράψει τη δική της γραμματική σε διάλογο με το κοινό της κάθε παράστασης.

Συντελεστές:
Ποίηση Ρόζυ Κιου
Δραματουργία Πολυξένη Σπυροπούλου, Στέλλα Τενεκετζή
Εμψύχωση / Σκηνοθεσία Πολυξένη Σπυροπούλου
Performance Αλέξανδρος Γκουντινάκης
Μουσική Στέλιος Ντάρας
Σκηνογραφία / Κοστούμια Μαρία Ξυνοπούλου
Διεύθυνση Παραγωγής Στέλλα Τενεκετζή