Για πρώτη φορά παρουσιάζεται ένα παντελώς άγνωστο κομμάτι της μουσικής παράδοσης της Θεσσαλονίκης, μέσα από τα έργα τεσσάρων Θεσσαλονικέων συνθετών κλασικής οθωμανικής μουσικής που έζησαν στην πόλη τον 18ο και 19ο αιώνα. Τα ονόματά τους, Selanikli Ahmet Efendı, Artaki Candan, Necip Dede, Şevket Bey. Ο πρώτος Τούρκος, ο δεύτερος Αρμένιος, οι δύο τελευταίοι μέλη των Δερβίσικων ταγμάτων της Θεσσαλονίκης της εποχής εκείνης. Μαζί αναδύεται και η λαϊκή μουσική των Τούρκων της πόλης μας, χαρακτηριστικό μα και τυπικό δείγμα των μουσικών παραδόσεων των Νοτιοανατολικών Βαλκανίων. Μιας κοινότητας που φεύγοντας με τις ανταλλαγές των πληθυσμών στις αρχές του περασμένου αιώνα, συμπεριέλαβε στις αποσκευές της και τα τραγούδια της.

Οι συντελεστές, έξι μουσικοί. Τρεις Θεσσαλονικείς, με τον "οδηγό" του πρότζεκτ Δημήτρη Βασιλειάδη στο κανονάκι, την έρευνα και τις ενορχηστρώσεις, τον Κώστα Παπαγιαννίδη στο ούτι, και την Έλενα Μουδίρη-Χασιώτου στο τραγούδι. Μαζί τους, δύο καλλιτέχνες από την Αθήνα με μακρά θητεία στην Θεσσαλονίκη, ο Λουκάς Μεταξάς στα κρουστά και η Χρυσάνθη Γκίκα στην πολίτικη λύρα, καθώς και ένας Τούρκος από την Κωνσταντινούπολη, ο Pamir Panya στο νέυ και το τραγούδι. Όλοι τους με μεγάλη εμπειρία στην μουσική της καθ’ημάς Ανατολής, επιστρέφουν και παραδίδουν ένα μοναδικό μουσικό ντοκουμέντο στην πόλη που το δημιούργησε και δικαιωματικά της ανήκει.

Στο πλαίσιο των 54ων Δημητρίων.