H γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου εγκαινιάζει την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου στις 8:30, τη δεύτερη ατομική έκθεση του Βασίλη Μιχαηλίδη. 

Η θεώρηση ότι ένα έργο περιέχει μέσα του το δικαίωμα της ύπαρξης του, στα χρώματα και τις μορφές, ότι οι αρχές των χρωμάτων είναι αντικειμενικά αντιληπτές και ότι μπορούν να οδηγήσουν σε ένα υψηλό επίπεδο τάξης και αλήθειας¹ υπήρξε η αφορμή για την διερεύνηση των μηχανισμών αυτών καθώς και για την επιλογή ζωγραφικής ως μια διαδικασία λήψης αποφάσεων. Στο πλαίσιο αυτό, (αναπόφευκτα) δημιουργείται μια τάση μεταβατικότητας (transitivity)², κατάσταση κατά την οποία μια ζωγραφική εντάσσεται σε ένα δίκτυο το οποίο ορίζεται είτε ιστορικά, είτε οικονομικά και θεσμικά, είτε ορίζεται αντιμετωπίζοντας ερωτήματα ύλης και αισθητικής.

Η προετοιμασία του έργου, ως προς την μέθοδο, κινείται παράλληλα με την ποιητική του υπερρεαλισμού, αφετηρία της ζωγραφικής διαδικασίας χωρίς προκατασκευασμένη σκέψη, το αντίστοιχο του αντικειμενικού τυχαίου (hasard objectif). Η εντύπωση και οι αντιδράσεις που προκαλεί το αποτέλεσμα της χειρονομίας και οι κηλίδες χρώματος καθορίζουν την πορεία της διαδικασίας καθώς γίνονται αντικείμενα επεξεργασίας. Το απρόβλεπτο, το οποίο δρα τόσο ως κίνητρο αλλά και ως προϋπόθεση, οδηγεί στην υλοποίηση του έργου. Άφθονες δυνατότητες και επιλογές μέσα από μία διαδικασία δοκιμής και λάθους.

1. Γιοχάννες Ιττεν, Τέχνη του χρώματος, Κείμενα Εικαστικών Καλλιτεχνών 5, 1998, σελ 34.
2. David Joselit, Painting Beside Itself, October 130, Fall 2009, p. 125-134.