Από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας.

Μια σύνθεση από τις επτά τραγωδίες που αναφέρονται στον μύθο του οίκου των Λαβδακιδών. Ο Οιδίπους, η πιο εμβληματική μορφή της ηρωικής εποχής, έχει ερμηνευτεί κατά καιρούς ως αντικατοπτρισμός διαφορετικών ιδεολογικών αναζητήσεων. Πολλές φορές ωστόσο, αγνοήθηκε ότι αποτελεί μέρος μόνο του θηβαϊκού κύκλου. Ίσως, δεν θα διατυπωνόταν ποτέ η θεωρία του οιδιπόδειου συμπλέγματος εάν ο Φρόυντ γνώριζε ολοκληρωμένο τον μύθο του Οιδίποδα, κι όχι μόνο την τραγωδία του Σοφοκλή.

Σήμερα, που ζούμε σε οριακές στιγμές, είναι περισσότερο από ποτέ επιβεβλημένο ν’ αφηγηθούμε αυτό τον μύθο χωρίς ψυχαναλυτικές ή άλλες ερμηνείες . Να τον δούμε ως ένα αφήγημα, ένα λαϊκό παραμύθι, μια ακόμη "παραλογή", όπως τη συνέθεσε ο λαός και την διαχειρίστηκαν οι μεγάλοι Έλληνες τραγικοί. Ίσως ακόμα και ως μια ελληνική εκδοχή για τη δημιουργία του κόσμου και την οργάνωση των πρώτων ανθρώπινων κοινωνιών. Ως μια αφήγηση- λαϊκή αντίδραση στην καταδυνάστευση των νόμων που επιβάλλονται για να εξουσιάζουν οι λίγοι εμποδίζοντας τον άνθρωπο να εκπληρώσει τον γήινο προορισμό του: Μια ζωή ευτυχισμένη και δίκαιη.

Στο πλαίσιο "Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας 2018"