Διάρκεια: 100'

Η Αντιγόνη του Σοφοκλή με τα χαρακτηριστικά μιας κωμωδίας. Γίνεται; Δίνουν διαλέξεις οι άσχετοι; Είναι η δική μας τραγωδία μεγαλύτερη από όλες; Αν φανταζόμασταν κάποιον να επιχειρεί να "αναποδογυρίσει" την αρχαία τραγωδία, αυτή θα ήταν η Λένα Κιτσοπούλου, η πληθωρική αντιπερσόνα του ελληνικού θεάτρου. Αν περιμένετε έναν Χορό αρχαίας τραγωδίας, δεν θα τον δείτε στο Αντιγόνη / Lonely Planet. 

Καλώντας στη σκηνή μια ομάδα ανθρώπων που, χωρίς να είναι ειδήμονες, δίνουν μια διάλεξη γύρω από την Αντιγόνη, η Λένα Κιτσοπούλου εμβολίζει τον σοφόκλειο μύθο με στιγμές ενός σατιρικού, απελπισμένου "εδώ και τώρα". Με τη βαθιά πεποίθηση ότι το αρχαίο δράμα μας εμπεριέχει, αφού "όποιον χώρο κι αν επιλέξει κανείς να αναλύσει από τη σύγχρονη πραγματικότητα, θα πέσει αναπόφευκτα πάνω στις αρχαίες τραγωδίες", η συγγραφέας και σκηνοθέτρια αναγνωρίζει στα πρόσωπα των ηρώων της Αντιγόνες, Κρέοντες και Αίμονες, που μοιράζονται κοινές φοβίες και αγωνίες του αφόρητα μοναχικού μας σύμπαντος. Οι ήρωές της μπορεί να αναρωτιούνται αν η Αντιγόνη ουρλιάζει μέσα της από απελπισία, αν αμφιταλαντεύεται η Ισμήνη, αν έχει δίκιο ο Κρέοντας, να μιλούν για το "Έρως ανίκατε μάχαν", αλλά πάντα υπό το πρίσμα των δικών τους δύσκολων αποφάσεων, από εκείνο το είδος αποφάσεων που σε κάνουν να γεμίζεις παγοθήκες με τα δάκρυά σου. 

Κρατώντας άρρηκτο το νήμα των μέχρι σήμερα έργων και σκηνοθεσιών της, η Λένα Κιτσοπούλου πάει τον μύθο στα "απάτητα" και επιμένει να έλκεται από τα μοτίβα της ανθρώπινης τρέλας και μοναξιάς, θεωρώντας πως "δεν έχει τίποτε άλλο ο άνθρωπος, όλα τα άλλα είναι ψέματα".

Στον "πλανήτη Κιτσοπούλου" ωστόσο, κάτω από την υπαρξιακή απελπισία κουρνιάζει η κωμωδία – και το ανάποδο. Οδηγούμενη από μια ανάγκη αυτοσαρκασμού και διαστρεβλωμένης αντιμετώπισης της πραγματικότητας, αναζητά στην κωμωδία "ένα ίχνος αλήθειας". 

"Δεν την προσπαθώ την κωμωδία" λέει. "Είναι μια μορφή απόγνωσης και μη ενοχής για την ευτελή πλευρά του εαυτού μου."

Η πρώτη εκδοχή της παράστασης παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ του Onassis USA, Antigone Now, στη Νέα Υόρκη το 2016. Έναν χρόνο μετά, οι σκιέρ της Κιτσοπούλου, που απαγγέλλουν με θράσος το "Έρως ανίκατε μάχαν" ενώ μιλούν για τη χιονοθύελλα της μοναξιάς στα απάτητα βουνά, προσγειώθηκαν με νέο υλικό στη Μικρή Σκηνή της Στέγης. Το 2019 μίλησαν για το δίλημμα της Αντιγόνης και το δικό τους στο κοινό του Public Theater στη Νέα Υόρκη, στο πλαίσιο του Onassis Festival 2019: Democracy Is Coming. Είναι η πρώτη φορά που πατούν με τις στολές του σκι και τα χιονοπέδιλά τους στον ψηφιακό κόσμο.

Παρακολουθήστε την παράσταση εδώ
Είναι ακατάλληλη για ανηλίκους.