Διάρκεια: 75'

Το φαγητό στο θέατρο συνήθως δεν επιτρέπεται. Πέρα από την καθαρά βιολογική, η ανθρώπινη ανάγκη για τροφή αποκαλύπτει και παραπέμπει σε περισσότερες από μία μορφές πείνας. Ένα δυνατό και ιδιότυπο κείμενο της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας για έξι μοναδικές παραστάσεις.

Σκηνοθετικό σημείωμα: 

Ένας ανοιχτός διάλογος για το τι ορίζουμε ως φαγητό. "Το φαγητό είναι το αθώο θύμα μας και πρέπει να του το αναγνωρίσουμε αυτό". Ένας θάνατος, η κατάφαση απέναντι στη ζωή. Πώς αντιλαμβανόμαστε τούτη την απώλεια και πόσο βίαιη μπορεί να γίνει άραγε η στιγμή της ενηλικίωσης του καθενός μας; Τι χρειάστηκε να θυσιάσουμε και τι να υποκαταστήσουμε; Η ανθρωποφαγία του εαυτού. Οι προβολές, τα σύμβολα και πώς καταχρηστικά καταπίνουμε όλα εκείνα που νιώθουμε για να επιβιώσουμε, να χορτάσουμε. Δυο παράλληλες κι εντελώς διαφορετικές μαρτυρίες που ενώ εκ’ πρώτης δε συγκλίνουν συνθέτουν ένα μοτίβο για το πώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει μια τραυματική εμπειρία.

Συντελεστές:
Κείμενο: Μαρία Λαϊνά
Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Λιόλιος
Ηχητικός σχεδιασμός - Μουσική σύνθεση: Σταύρος Μαρκάλας
Κίνηση: Γιάννης Νικολαΐδης
Επιμέλεια σκηνογραφίας: Αλέγια Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Απόστολος Μητρόπουλος
Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς
Καλλιτεχνικός συνεργάτης | Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτης Καφούσιας
Φωτογραφίες: Γιώργος Στριφτάρης
Γραφιστική ανάπτυξη: Κωνσταντίνος Αργυρίου

Παίζουν: Σταύρος Λιλικάκης, Δημήτρης Λιόλιος.