Το ντούο από το Βερολίνο δοκιμάζει τις δυνάμεις ενός ασυνήθιστου συνδυασμού οργάνων πάνω σε τρία διαφορετικά στιλ. Ξεκινώντας με αφετηρία ένα έργο που έγραψε ο Αντώνης Ανισέγγος το 1989-1990, συστήνονται τα δυο όργανα μεταξύ τους υπό τον ήχο τσιτάτων της τζαζ και του εξπρεσιονισμού. Το βήμα στον ιμπρεσιονισμό είναι θελκτικό και έτσι με τροπικές αρμονίες περνάνε στους βαρώνους Debussy και Ravel, οι οποίοι για πολλούς είναι αυτοί που όρισαν τον ήχο της άρπας. Και τι γίνεται σήμερα; Μια αποσύνθεση- σχολιασμός της στιγμής- και ένας ελεύθερος αυτοσχεδιασμός αφηγούνται σε μια άγνωστη γλώσσα.