Ο κόσμος ολόκληρος μπορεί τώρα να γίνει "πλαστικός"× ακόμη και η ίδια η ζωή
(R. Barthes, 1970)*
Ανατρέχοντας στην ετυμολογία της λέξης πλαστικό συναντά κανείς το ρήμα πλάσσω ως βασική πηγή προέλευσής της. Πλάσσω, δηλαδή: σχηματίζω – δίνω μορφή, αλλά και: προσποιούμαι – επινοώ, πλάθω κάτι ψεύτικο (Πύλη για την Ελληνική γλώσσα). Ετυμολογικά και πάλι, ο R. Barthes (1970), συνδέει το πλαστικό με "το κοινό του όνομα" (την πλαστικότητα), τονίζοντας τη δυνατότητά του να μετασχηματίζεται "ατέρμονα", αποκτώντας εκείνες τις "ταχυδακτυλουργικές" ιδιότητες μιας ύλης "θαυματουργής", στην υπηρεσία της "απομίμησης".

Η ομαδική έκθεση Fake plastic Trees, μέσα από τα έργα οκτώ σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών, επιχειρεί να θίξει θέματα που σχετίζονται με την αντίθεση φυσικού – τεχνητού, την τεχνολογική επικράτηση και την υπέρμετρη ανθρώπινη παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον. Tα έργα που επιλέχθηκαν επικεντρώνονται σε πιθανούς τρόπους με τους οποίους η ζωγραφική, ως ένα παραδοσιακό εικαστικό μέσο, θα μπορούσε σήμερα να εγείρει ερωτήματα και προβληματισμούς γύρω από το πώς "ο κόσμος μας επινοεί πράγματι τον εικονικό του σωσία" (J. Baudrillard, 2000).

* από το ομώνυμο τραγούδι των Radiohead, άλμπουμ The Bends (1995)

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Aντρέας Βάης, Ιάσονας Βενετσανόπουλος, Χρήστος Γιαννόπουλος, Εύη Ζαμπέλη, Άγγελος Μεργές, Σωτήρης Πανουσάκης, Ράνια Ράνγκου, Πρόδρομος Χαραλαμπίδης.

Επιμέλεια: Χρήστος Γιαννόπουλος, Ματίνα Χαραλάμπη
Ιδέα/Σύλληψη: Χρήστος Γιαννόπουλος
Κείμενο: Ματίνα Χαραλάμπη

Εγκαίνια: Σάββατο, 24 Σεπτεμβρίου 2022, 19.00 – 21.00

Σημείωση:
Η γκαλερί θα είναι κλειστά 27 και 28 Οκτωβρίου