Ο Δημήτρης Λάλος με αφορμή το κείμενο του Χριστόφορου Χριστοφή, "Νιζίνκι, η προφητεία της φωτιάς" διερευνά το ανθρώπινο σώμα που είναι για κείνον ταυτόχρονα το θέμα και το μέσον. "Ένας κόσμος χωρίς πόνο θα ήταν ένας κόσμος ηλιθίων" μοιάζει να μας λέει ο Νιζίνσκι, μέσα από το άσυλο, τη φυλακή του…

Τι σημαίνει "επιτελεστικό", δηλαδή performative, όρος που εισήχθη από τον Τζον Όστιν το 1955;
Τι χρειάζεται ένα έργο τέχνης για να είναι παρουσιάσιμο;
Πότε περάσαμε από το θεατρικό έργο, ως λογοτεχνικό είδος, στο θεατρικό έργο ως παραστάσιμο γεγονός;
Η μεταφορά της αλήθειας επί σκηνής κάνει τα όρια της παράστασης και του επιτελεστικού (performance) να διευρυνθούν. Η σχέση κοινού-καλλιτέχνη επαναπροσδιορίζεται. Ο αισθητικός χαρακτήρας της παράστασης διαμορφώνεται από την ιδιότητά της ως γεγονός. "Μας ανοίγονται καινούργιοι, άγνωστοι δρόμοι…"

Συντελεστές:
Κείμενο: Χριστόφορος Χριστοφής
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λάλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νίκος Χορταριάς
Εικαστικό περιβάλλον: Μαρινέλα Καλαϊτζαντωνάκη
Φωτισμοί: Νίκος Βούλγαρης
Φωτογραφίες: Πάνος Γιαννακόπουλος
Σχεδιασμός γραφιστικών: Θωμάς Παπάζογλου

Παίζουν: 
Αντίνοος Αλμπάνης, Κρίστελ Καπερώνη, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Γιάννης Κατσιμίχας, Νίκος Χορταριάς.

Μέτρα Covid-19:
Για τα μέτρα προστασίας από τον κορωνοϊό, που πρέπει να εφαρμόζονται στο χώρο, παρακαλούμε επισκεφτείτε το covid19.gov.gr. Επίσης λόγω των συνθηκών, προτείνουμε πριν την έξοδό σας να επικοινωνήσετε με το χώρο της εκδήλωσης μήπως υπάρχουν αλλαγές της τελευταίας στιγμής.