Το Σάββατο 7 Μαΐου εγκαινιάζεται η καινούρια έκθεση του Ιδρύματος Γιάννη Τσαρούχη. Είναι μια επιλογή έργων που έγινε με σκοπό να παρακολουθήσει ο επισκέπτης τον τρόπο με τον οποίο προχωρούσε την δουλειά του. Είναι ενδιαφέρον να καταλάβει κανείς ότι η πορεία του είναι συνεχής, παρ’ όλες τις αλλαγές. Όσο προχωρούσε κρατούσε τα στοιχεία που τον ενδιέφεραν και τα χρησιμοποιούσε στις επόμενες αναζητήσεις του.

Υπάρχει μια αμεσότητα στα έργα και στα σχόλια του:
Για να αφήσουμε τις γενικότητες και να πω κάτι το συγκεκριμένο για τη δουλειά μου, θα πρέπει να εξηγήσω ότι: Δύο είναι οι βασικές αναζητήσεις μου, παρ’ όλες τις χίλιες διαφορές που παρουσιάζουν τα έργα μου μεταξύ τους. Η μια αναζήτηση είναι ούτως ειπείν νεοκλασική και προσπαθεί να αφομοιώσει το αρχαίο κλασικό ιδεώδες, όπως το εξέφρασε για όλον τον κόσμο στα νεώτερα χρόνια η Αναγέννηση και το Μπαρόκ.Η άλλη μου τάση είναι να εκφράσω όλες τις αντιρρήσεις μου για το ίδιο το ιδανικό μου, βοηθημένος από μεγάλους αντιρρησίες της εποχής μας, αλλά και από πρότυπα παλιά ελληνικά, που είναι συχνά μαρτυρίες και στηρίγματα των αντιρρήσεων. (Τσαρούχης, Αγαθόν το εξομολογείσθαι, σ.257)

Στο δώμα παρουσιάζονται θεατρικές μακέτες από παραστάσεις που έχουν πραγματοποιηθεί και μια σειρά από ιδανικές παραστάσεις που θα ήθελε να κάνει. Είναι θεατρικές διαδρομές και εκεί βλέπουμε τις επαναστατικές ιδέες που είχε για το θέατρο.