Μια κινηματοθεατρική παράσταση.

Ένας δημοφιλής σκηνοθέτης κινηματογράφου κάνει casting. Πέντε άγνωστοι μεταξύ τους ηθοποιοί που βρίσκονται εκεί, καθόλου τυχαία ,γίνονται χωρίς να το γνωρίζουν, το καλλιτεχνικό του πείραμα. Ο σκηνοθέτης είναι για εκείνους η μεγάλη πόρτα για την καριέρα τους. Εκείνοι είναι για τον σκηνοθέτη, το μέσο για να πρωτοπορήσει. Οι στόχοι διαφορετικοί και η διαδικασία γνωστή. Σ' ένα ανθρώπινο πείραμα όμως, ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις το τέλος. Η παρουσία μίας από τους υποψηφίους, θ' ανατρέψει τα πάντα και το καστινγκ θα εξελιχθεί σ' ένα ψυχολογικό παιχνίδι εξουσίας. Τί μπορεί να συμβεί οταν η δικαίωση και η ματαιοδοξία έρχονται αντιμέτωπες;

Το έργο έχει την φύση κινηματο-θεάτρου. Ένα θεατρικό performance με απόδοση κινηματογραφική. Σκηνοθετικά δεν μπορεί να περιέχει τίποτα άλλο, από τον απόλυτο ρεαλισμό. Οι θεατές είναι κι εκείνοι ''υποψήφιοι'', οπότε σκηνικό του έργου θα είναι ο χώρος που θα φιλοξενείται, απ' την αρχή και κατά την διάρκεια. Μέχρι το τέλος οι θεατές πιστεύουν οτι συμμετέχουν. Μ' αυτόν τον τρόπο γίνονται απόλυτοι "κοινωνοί'' της διαδικασίας και μπαίνουν κυριολεκτικά ''μέσα'' στην υπόθεση.

Από την μέση και μετά, μεταφερόμαστε στην κινηματογραφική θέαση πιο συγκεντρωμένα, αφού το έργο εξελίσεται αργά σε μια ταινία θρίλερ. Δραματουργικά, οι υποψήφιοι στέκονται όντως μπροστά από μια κάμερα όταν αλληλεπιδρούν με τον σκηνοθέτη, αλλά αυτό εξυπηρετεί σκηνοθετικά και τον ίδιο τον θεατή, όπου παρακολουθεί τους χαρακτήρες μέσα από μια έντονη, εσωστρεφή και πολυεπίπεδη υποκριτική.

Το έργο είναι πρωτοποριακό αλλά απλό στην γραφή του, με το περιβάλλον σύγχρονου ρεαλισμού και καθημερινών διαλόγων σε όλο το σώμα του. Ο λόγος του ''σκηνοθέτη'', καυστικός και ιδιαίτερος, έρχεται σε αντίθεση με τους διαλόγους μεταξύ των υποψηφίων, υπογραμμίζοντας έτσι με πιο ''εξπρεσιονιστικό'' τρόπο, το πρόσωπο της εξουσίας και το κύτταρο απ' το οποίο αυτή προέρχεται. Οι σχέσεις της οικογένειας και όσα καταγράφονται απ' αυτήν στην παιδική ηλικία, μπορεί να διαμορφώσει όχι μόνο το χαρακτήρα κάποιου, αλλά και την ψυχολογική του κατάληξη. Ένα απ' τα πρόσωπα του σκηνοθέτη είναι αυτό του εξουσιαστή, η απόλυτη προβολή του πατέρα του στο δικό του πρόσωπο. Μήπως η εξουσία είναι σκληρή γιατί προέρχεται από σκληρότητα; ή ακόμα και βιαιότητα; μήπως είναι ο τρόπος κάθε ανθρώπου να θεραπεύσει ομοιοπαθητικά, αυτό από το οποίο πάσχει; γι' αυτό το πρόσωπό της είναι άγριο και αδίστακτο;

Απ' την πλευρά των πέντε χαρακτήρων, το έργο θέτει σοβαρά ζητήματα της σύγχρονου καλλιτεχνικού και όχι μόνο "τοπίου". Το κλειστό και αποστειρωμένο σύστημα των στημένων ακροάσεων, της αναξιοκρατίας και των συμφερόντων που αυτή εξυπηρετεί, της άκαρπης προσπάθειας του ηθοποιού να υπάρξει μέσα σ' αυτό το κλειστό σύστημα και ν' αποδείξει την αξία του, την διπλή επαγγελματική ζωή που αναγκάζεται να έχει, αλλά και την εικόνα που έχουν τα γύρω περιβάλλοντα για εκείνον.

Συντελεστές:
Σύλληψη Ιδέας - Σκηνοθεσία: Ανδρέας Παύλου
Κείμενο - Βοηθός σκηνοθέτης:
Στέλλα Ρουσάκη
Μουσική επιμέλεια: Μάρκος Ευαγγέλου
Χορογραφία: Ανδρέας Παύλου
Φωτογραφία - βίντεο: Ανδρέας Παύλου
Τεχνική υποστήριξη - Επεξεργασία αφίσας: Μανώλης Δαπόντες

Συμμετέχουν:
Μαρίνος Ευτύχιου, Στέλλα Ρουσάκη, Στέλλα Κοσμοπούλου, Τζο Φτούλη, Στέφανη Νεοφύτου, Ειρένα Κυπριανού, Μελίνα Καλπία.