Ζοέλ Ζουαννώ: Allegria, opus 147, έργο για βιόλα, πιάνο και έναν άνδρα

Ένας δραματοποιημένος μονόλογος, που βασίζεται στο κείμενο του Ζοέλ Ζουαννώ και σε αυτοβιογραφικά στοιχεία του διάσημου συνθέτη. Ένας συγκινητικός φόρος τιμής στον Μεγάλο Ντμίτρι Σοστακόβιτς.

Για πρώτη φορά, μέσα σε 15 χρόνια, ο Ντμίτρι, ο καθηγητής μουσικής της Βιργινίας, έχει αργοπορήσει. Σήμερα παραδίδει το τελευταίο του μάθημα. Σε αυτό το έργο του, που έχει θέμα την τέχνη και τα μυστήρια της δημιουργίας, το μάθημα της μουσικής εξελίσσεται γρήγορα σε μάθημα ζωής. Γύρω από μια πρόβα που παρακολουθούμε σε χρόνο πραγματικό, ο συγγραφέας Ζοέλ Ζουαννώ δημιουργεί σε κοντραπούντο τη συμφωνία του κόσμου. Κάτω από το τέμπο, νιώθουμε τα αγκομαχητά της ζωής, του θανάτου, της απόγνωσης: το πέρασμα του χρόνου. Η αλήθεια της τέχνης σε μία μόνο νότα: ένα θεόγυμνο σι, πικρό, στυφό και τραχύ. 

Τη στιγμή που η παγκόσμια κατάσταση εισάγει την αμφιβολία στη θέση που θα έπρεπε να κατέχει η τέχνη, το μάθημα μουσικής πάνω στο έργο Allegria είναι η απάντηση. Ο δάσκαλος μας υπενθυμίζει ότι η τέχνη δεν συνιστά μόνο τον συνεκτικό δεσμό της κοινότητας, αλλά την ίδια την επιβίωση του είδους. Ο καλλιτέχνης πρέπει να διασχίζει τον κύκλο της φωτιάς και, στο τέλος, να πετάει μόνος του, να εγκαταλείπει τον εαυτό του στην ανοιχτή θάλασσα. Ούτε δάκρυα, ούτε κραυγές. Ούτε συναισθήματα. 

Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Μετάφραση κειμένου Joël Jouanneau στα ελληνικά Ζωή Μητσάκου
Σκηνικά, κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Βοηθός σκηνοθέτη: Μελίνα Κατσακούλη

Ντμίτρι: Σωτήρης Χατζάκης
Βιργινία: Αθηνά Γιατρά βιόλα
Θωμάς: Μάνος Κιτσικόπουλος πιάνο