Η Ζιζή Μακρή γεννήθηκε το 1924 στο Βελιγράδι. Το 1946, σπουδάζει χαρακτική στην École des Beaux-Arts, στο Παρίσι. Δάσκαλός της υπήρξε ο Δημήτρης Γαλάνης. Το 1951 η Γαλλική κυβέρνηση την απελάσει μαζί με τον σύζυγό της, τον γλύπτη Μέμο Μακρή, λόγω των πολιτικών πεποιθήσεών τους. Εγκαθίστανται μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70 στην Ουγγαρία.

Στην Ουγγαρία, συμμετέχει ενεργά στην εικαστική ζωή της χώρας. Πραγματοποιεί ατομικές εκθέσεις και συμμετέχει σε πολλές ομαδικές. Την περίοδο αυτή, εικονογραφεί πολλά βιβλία, μεταξύ των οποίων του Μπέρτολτ Μπρεχτ και Γιάννη Ρίτσου. Πραγματοποίησε πολλά ταξίδια· στην Κίνα το 1956, στη Ρωσία το 1962 και στη Κούβα το 1963, στο Αζερμπαϊτζάν-Γεωργία-Αρμενία το 1964-1966. Η Ζιζή Μακρή ποτέ δεν δέχτηκε ότι η εικαστική δημιουργία συνδέεται αποκλειστικά με την απομόνωση του εργαστηρίου. Υπήρξε η καλλιτέχνης που συνέδεσε την παραγωγή του έργου με το ταξίδι και την περιπλάνηση. Η σύνδεση αυτή γινόταν από την πλευρά του βιώματος και την άσκηση ενός ερεθίσματος. Πολλές ενότητες της καλλιτεχνικής της δουλειάς εμπνέονται από τα ταξίδια που πραγματοποίησε. Οι ενότητες αυτές υπήρξαν καταγραφές των ταξιδιών. Όχι μόνο ένα μεγάλο μέρος του χαρακτικού της έργου, αλλά και τα σημειωματάρια με τα σχέδιά της αποτελούν τέτοιες καταγραφές. Το 1976, παρουσιάζει στην Ουγγαρία την έκθεση με ταξιδιωτικά σχέδια με θέμα: «Στη Σοβιετική Ένωση χωρίς φωτογραφικό φακό». Ο τίτλος που επιλέγεται είναι ενδεικτικός για τη χρήση του σχεδίου στο έργο της. Το 1960 εισέρχεται παράνομα στην Ελλάδα στα πλαίσια κομματικής αποστολής, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ (1960-61). Έγκλειστη στου Αβέρωφ, χαράζει τη σειρά από λινόλαιο, με τις γυναίκες της φυλακής. Ένα μικρό μέρος αυτής σειράς δημοσιεύεται στο βιβλίο του Γιάννη Ρίτσου: Το Δένδρο της φυλακής και οι γυναίκες, Αθήνα 1963, (έκδοση της Επιθεώρησης Τέχνης).

Εκτός από τη χαρακτική, ασχολείται με το ψηφιδωτό και την tapissèrie. Το 1973, στην Ουγγαρία, εκθέτει για πρώτη φορά, έργα με ψηφιδωτά.

Έχει παρουσιάσει το έργο της σε ατομικές εκθέσεις στο Πεκίνο: 1956, 1958, 1959, στη Βουδαπέστη, 1958, 1962,1973, 1975, 1978, 1986. Στην Αθήνα, παρουσιάζει το έργο της, για πρώτη φορά, στο Ζυγό, το 1964, με θέμα την ενότητα της φυλακής. Στην Πόλη του Μεξικού το 1963, στην Αβάνα, το 1964. Στο Bars της Ουγγαρίας το 1976. Στις Νέες Μορφές, 1979, 1982, 1985. Στο Ηράκλειο το 1983, στην Ουάσιγκτον το 1986, στη Λευκωσία το 1990, στο μουσείο Μπενάκη, το 2010.

Έχει βραβευθεί σε παγκόσμιους διαγωνισμούς στο Βερολίνο 1953, στη Βαρσοβία, το 1955, στη Μόσχα το 1957, στη Γενεύη το 1963, έχει τιμηθεί δύο φορές με το βραβείο Μούνκατσι (1959, 1963), καθώς και την ανώτατη διάκριση για τις εικαστικές τέχνες της Ουγγαρίας, το βραβείο του εξαίρετου καλλιτέχνη (1984). Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις σε πολλές χώρες του κόσμου.

Εγκαίνια: Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012 στις 20.00.

Ξεναγήσεις, πρωινά Τρίτης-Πέμπτης, κατόπιν συνεννοήσεως.

Επιμέλεια-Σχεδιασμός: Νίκος Καρούσος