Μια γυναίκα και η σκιά της - ο διαχωρισμένος της εαυτός.

Το σημείο εκκίνησης είναι ο θρύλος της Μόρας, του ίσκιου που εμφανίζεται στον ύπνο των ανθρώπων, κάθεται πάνω στο στήθος τους, τρέφεται από το φόβο τους και προσπαθεί "να τους πάρει την ανάσα".

"Η σκιά προσωποποιεί οτιδήποτε αρνείται να αναγνωρίσει το υποκείμενο γύρω από τον εαυτό του... Η σκιά είναι εκείνη η κρυμμένη, απωθημένη, στο μεγαλύτερο μέρος της κατώτερη, ένοχη προσωπικότητα, της οποίας οι έσχατες διακλαδώσεις φθάνουν πίσω στο βασίλειο των ζωικών μας προγόνων και έτσι περιλαμβάνουν ολόκληρη την ιστορική όψη του ασυνείδητου".

Αντικατοπτρίζει επίσης κάτι που κάποτε χωρίστηκε από εμάς. Το όνομά της είναι σκοτεινό, σκιερό και πιθανόν ανησυχητικό. Ενσαρκώνει το χάος και την αγριάδα του χαρακτήρα. Η σκιά τείνει να μην υπακούει σε κανόνες, έχει την αίσθηση του εξωτικού και μπορεί να είναι ενοχλητικά συναρπαστική.

Η παράσταση εξερευνά τον διάλογο με το φως και τις σκιές για μια γυναίκα σε διαφορετικές ηλικίες. Έτσι συντίθεται μια σκοτεινή (ίσως) κωμωδία για την πορεία προς την ενηλικίωση - και μετά. Η μουσική, η κίνηση και ο λόγος συμβάλλουν εξίσου στην προώθηση της δράσης.

Συντελεστές:
Σύλληψη-Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Μαριάννα Βογιατζή
Επιμέλεια κειμένων: Μαριάννα Βογιατζή, Ανδριάνα Μίνου
Σκηνογραφία: Θάνος Μπουλουγράς
Κοστούμια: Μαρία Ουρανή
Μουσική Σύνθεση-Ηχογραφημένο Υλικό: Μαριάννα Βογιατζή, Παναγιώτης Γκλίστης, Δημήτρης Θαβώρης, Αντριάνα Μίνου
Σχεδιασμός εντύπου: Ελένη Κομπατσιάρη

Live Μουσική: Ειρήνη Αμανατιάδου-κλαρινέτο, Μαριάννα Βογιατζή-βιολί, Λαμπρινή Γρηγοριάδου-κιθάρα, Δημήτρης Θαβώρης-βιόλα, Θεόφιλος Λαμπριανίδης-πιάνο

Χορός: Λεωνίδας Αλαγιαλόγλου, Δημήτρης Βέττας, Ελένη Κομπατσιάρη, Κώστας Μέλλιος, Δήμητρα Νοταρίδου, Εύα Ντούρου, Μαρία Ουρανή, Στέλλα Τοπαλίδου

Αναδημοσίευση από δελτίο Τύπου.