Ένα έργο για την αγάπη, την απώλεια και τον θάνατο.

Σημείωμα του Σκηνοθέτη:
Οι ανθρώπινες σχέσεις (καθ)ορίζονται και (εξ)ελίσσονται μέσα από μία συνεχή, αδυσώπητη και επίπονη προσπάθεια επικράτησης και κυριαρχίας. Με συγκεχυμένα τα όρια της νίκης και της ήττας, οι συγκρουσιακές αυτές σχέσεις, τείνουν να καταλήγουν πάντα σε μια επώδυνη συμφιλίωση, μέσα από την καταλυτική παρουσία του θανάτου που οι (συμ)μετέχοντες εκλαμβάνουν ως απώλεια. Και τότε, το τέλος της σύγκρουσης που καθορίζει ο θάνατος ορίζεται ταυτόχρονα ως αφετηρία ενός επόμενου, νέου και άγνωστου συγκρουσιακού πεδίου. Κατά συνέπεια, ο φόβος του επερχόμενου οδηγεί τη σκέψη πίσω, στο ασφαλές και γνώριμο παρελθόν που ανακαλείται εξαγνισμένο από τις ενοχές και τις αδυναμίες. Είναι η ώρα που ο νεκρός δεδικαίωται, όχι μέσα από συνείδηση άφεσης των ανομημάτων του, αλλά μέσα από τη συνειδητοποίηση του μάταιου της συγκρουσιακής αφορμής.

Ένας άνδρας, μια γυναίκα, μια ταραγμένη σχέση, μια προσπάθεια συμφιλίωσης με μια κάποια πρόφαση. Και εκεί κοντά ο ως καταλύτης λειτουργών θάνατος. Η συνείδηση της ματαιότητας. Η συγγνώμη επ' αφορμή. Η άφεση και στο τέλος η απόλυτη σιωπή, το μεταφυσικό συστατικό του Θανάτου. Το θεατρικό κείμενο "Μια κάποια πρόφαση..." είναι ένα βαθιά ανθρώπινο έργο, γι' αυτό και είναι τόσο μεταφυσικό όσο και οικείο συνάμα.
Γιάννης Κιντάπογλου

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κιντάπογλου
Βοηθ. σκηνοθέτη: Ελένη Παπαχρήστου
Κοστούμια - Φωτισμοί: Κέλλυ Εφραιμίδου
Σκηνικά: Κέλλυ Εφραιμίδου, Μπάμπης Πεΐδης
Επιμέλεια μουσικής: Βασιλική Αλεξίου
Σχεδιασμός αφίσας: Ντόρα Βλάχου
Φωτογραφίες - επιμέλεια φωτογραφικού υλικού: Λάμπρος Καζάν

Παίζουν:
Γιάννης Κιντάπογλου, Ειρήνη Πατσούρου