Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως μια αυθαιρεσία στον χρόνο. Σε έναν χρόνο συμπυκνωμένο και μίζερο. Σε έναν χρόνο που περνά γκριζωπός σε έναν χώρο όπου θα έπρεπε να ανθίζει η γνώση, η ανταλλαγή, η μάθηση, η δημιουργία, η σκέψη και η δράση.

Αφορμή, όμως, ήταν μια αυθαιρεσία στον χώρο. Όταν άρχισαν να μας κλείνουν τις πόρτες στο ίδιο μας το Πανεπιστήμιο, να μη μας αφήνουν να εκφραστούμε στους χώρους του. Όταν άρχισαν οι δυνάμεις καταστολής να επιτρέπεται να διαλύσουν οποιαδήποτε διαδικασία μας δεν είναι αποδεκτή από κοσμήτορες ή κυβερνήσεις. Όταν... Όταν... Όταν, κυρίως, έχασε ακόμη και το Πανεπιστήμιο τον χαρακτήρα ελευθερίας που διατηρούσε.

Και πώς να εξελιχθεί η μόρφωση χωρίς την ελευθερία; Και πώς να υπάρξουμε ως κοινωνικά όντα χωρίς την ανταλλαγή ιδεών; Και πώς να είμαστε άνθρωποι χωρίς τη δημιουργία; Είμαστε φοιτητές και συλλογικότητες (πολιτιστικές και άλλες), που δραστηριοποιούμαστε μέσα στο Πανεπιστήμιο ή και έξω από αυτό, και δε θέλουμε τίποτα λιγότερο από ένα Πανεπιστήμιο ανοιχτό, ζωντανό κι ελεύθερο. Ένα Πανεπιστήμιο για μας, για την κοινωνία.

Φεστιβάλ Α.Π.Θ. Unchained για τη γνώση, την ανταλλαγή, τη μάθηση, τη δημιουργία, τη σκέψη, τη δράση.

Αναδημοσίευση από δελτίο Τύπου.

Το αναλυτικό πρόγραμμα του φεστιβάλ στον σύνδεσμο παρακάτω.