Πενήντα κεριά. Κάθε φλόγα και μια ανεκπλήρωτη φέτα ζωής. Πενήντα γραμμές στον τοίχο μιας σκοτεινής, γυναικείας "φυλακής". Μια γυναίκα και πολλά "φαντάσματα" στήνουν χορό αναμνήσεων γύρω απ' τη γενέθλια ημερομηνία. Και παντού ορατή - αόρατη η παντοδύναμη σκιά της μητέρας... Ευκαιρία να "τα πουν". Ευκαιρία να τ’ ακούσει μια και καλή... ευκαιρία να ξαναδεί τη ζωή της μετο ψυχρό φως των πενήντα της χρόνων. Ευκαιρία να σβήσει ή μήπως ν’ ανάψει τα κεριά της ελευθερίας;

Αναδρομή στο παρελθόν, δάκρυα και νοσταλγία, ερωτηματικά και ευθύνες, έρωτες και ακυρωμένα όνειρα, αναμνήσεις τόσο δυνατές που "χτυπούν" με δύναμη στους τοίχους του μοναχικού δωματίου. Μοναξιά κι απογοήτευση. Έχουν όλα χαθεί; Υπάρχει στο βάθος ένα κομμάτι ελευθερίας, ένα κομμάτι ζωής που να της ανήκει, μια ακτίνα φωτός που να οδηγεί το μέλλον;

Η Άντα Χριστίδου ηθοποιός και εμψυχώτρια της χοροθεατρικής ομάδα Έλξις παρουσιάζει μέσα από έναν δυνατό, σπαρακτικό μονόλογο τον απολογισμό μιας γυναίκας που ήθελε να είχε ζήσει αλλιώς. Που παραχώρησε τη ζωή της στους άλλους. Οι πικρές διαπιστώσεις σημαδεύουν τα μοιραία, πεντηκοστά γενέθλια και η απογοήτευση ακολουθείται από την ανάγκη και την επιθυμία να ξαναγεννηθεί.

Το απόσπασμα ­ μονόλογος από το ομώνυμο βιβλίο της Γιοβάννας είχε ξαναπαρουσιαστεί θεατρικά από την ίδια ηθοποιό με επιτυχία το 2003. Τώρα, δέκα περίπου χρόνια μετά, παράσταση πιο σύγχρονη, πιο βιωματική και πιο ώριμη, εμφανίζεται διανθισμένη με έναν πολύ λειτουργικό συνδυασμό από video art, μουσικές, ήχους, χορευτικούς αυτοσχεδιασμούς και αποσπάσματα στίχων της Σίλβια Πλαθ που ολοκληρώνουν την οπτικοποίηση της ψυχής της ηρωίδας.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία - ­Προσαρμογή κειμένου: Μαριλένα Κολέττα
Σκηνικά: Αντιγόνη Βλυσίδη
Μουσική: Κώστας Δημουλέας
Video Art: Μαριλένα Μουστάκα

Ερμηνεία: Άντα Χριστίδου