Η Εθνική Λυρική Σκηνή ξεκινά τη νέα εποχή της στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με ένα φιλόδοξο εγχείρημα, καθώς επιλέγει ως πρώτο έργο τη μονόπρακτη Ηλέκτρα του Ρίχαρντ Στράους, βασισμένη στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή, μία από τις σημαντικότερες αλλά ταυτόχρονα και πιο απαιτητικές όπερες του 20ού αιώνα. 

Το ανέβασμα αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τον οργανισμό και για τα μουσικά του σύνολα, καθώς η ιδιαίτερα σύνθετη παρτιτούρα, στην οποία ο Στράους ωθεί την εξπρεσιονιστική έκφραση στα άκρα και αγγίζει τα όρια της τονικότητας, προβλέπει περίπου 110 μουσικά όργανα. 

Η Ηλέκτρα του Στράους δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Ο συμβολισμός είναι πολλαπλός, καθώς επιλέγεται ένα έργο ελληνικής θεματολογίας, εμπνευσμένο από το μύθο των Ατρειδών, ο οποίος θα παίξει σημαντικό ρόλο συνολικά στον προγραμματισμό της επόμενης τριετίας, αλλά ταυτόχρονα ένα έργο του 20ού αιώνα, καθώς μία από τις προθέσεις είναι να φανεί ότι η όπερα, η λυρική τέχνη, το μουσικό θέατρο, δεν εξαντλείται στον 19ο αιώνα.

Στον ρόλο της Κλυταιμνήστρας η κορυφαία Ελληνίδα μεσόφωνος Αγνή Μπάλτσα, στην πρώτη της συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή. 

Μουσική διεύθυνση Βασίλης Χριστόπουλος
Σκηνοθεσία-σκηνικά Γιάννης Κόκκος
Καλλιτεχνική συνεργασία, δραματουργία Αν Μπλανκάρ
Κοστούμια Λιλή Κεντάκα
Φωτισμοί Βινίτσιο Κέλι
  
Με την Ορχήστρα και την Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.