Για δεύτερη χρονιά.

Πέντε σιωπές. Δέκα. Εκατό σιωπές. Χίλιες. Στη φασαρία των δρόμων, στων σπιτιών τις συνευρέσεις, στα φωτισμένα γήπεδα των συναυλιών... αφουγκράζεσαι τον ήχο της σιωπής. Παντού. Εκκωφαντική σιωπή... όπως κι ο φόβος που την γεννάει. Ναι. Φοβάσαι. Φοβάσαι να μιλήσεις αληθινά για σένα. Φοβάσαι να ακούσεις τον άλλον. Φοβάσαι να καταγγείλεις. Φόβος. Απ’ την οικογένεια, απ’ το Σχολείο, απ’ το Κράτος, απ’ τη Θρησκεία, απ’ τα Μέσα Επικοινωνίας, απ’ την Πολιτική, απ’ τις Ιδεολογίες. Φόβος. Η βασική αιτία της σιωπής. Κονταίνει τους ανθρώπους τόσο φόβος, αδειάζει τα βλέμματα, μικραίνει τις κινήσεις κι αρχίζουν ψιθυρίσματα και λειψές ανάσες κι άρρωστες ζωές. Ναι. Ο φόβος... γέμισε το δωμάτιο... γέμισε τον κόσμο όλο... η ώρα της σιωπής... για πόσο θα αφήσουμε να μας φοβίζει αυτός ο φόβος;

Λίγα λόγια για το έργο:
"Πρόκειται για το σχεδόν ντοκιμαντερίστικο δοκίμιο πάνω στην ενδοοικογενειακή βία με κύριο πυρήνα την αιμομιξία. Ένας πατέρας που με τη βιασμένη σιωπή της συζύγου του βιάζει τις δύο κόρες του. Όχι, το έργο δεν σκανδαλοθηρεί, δεν κραυγάζει, δεν επιθυμεί να προκαλέσει τον οίκτο, καταγράφει και συνάμα διαπιστώνει το γνωστό σύνδρομο της κοινωνικής ενοχής δια της αιδήμονος σιωπής. Μια υποδειγματική παράσταση".
(Κώστας Γεωργουσόπουλος)

Σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια, επιμέλεια φωτισμού και μουσικής: Κοραής Δαμάτης

Παίζουν αλφαβητικά:
Νίκος Δαφνής, Δανάη Καλαχώρα, Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου, Μαρία Χριστοδούλου