Η Συλλογή Γιώργου Οικονόμου βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσει την ομαδική έκθεση Opening the Box: Unpacking Minimalism. Η έκθεση, την οποία επιμελείται ο Mark Godfrey, εγκαινιάζεται την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015, στο χώρο της Συλλογής Οικονόμου στην Αθήνα.

Όταν γίνεται λόγος για Μινιμαλισμό, ο νους των περισσότερων ανθρώπων πάει σε ένα προκάτ γκρι μεταλλικό κουτί που έχει κατασκευαστεί σε κάποιο εργοστάσιο στις
Ηνωμένες Πολιτείες και εκτίθεται με άλλα παρόμοια, αν όχι πανομοιότυπα κουτιά.

Παρόλο που αυτό το κουτί συχνά εμφανίζεται σε εκθέσεις για το Μινιμαλισμό, πρόκειται ουσιαστικά για ένα μύθο, και όχι για ένα πραγματικό έργο τέχνης. Αυτή η έκθεση με δέκα έργα από τη Συλλογή Οικονόμου προσπαθεί να αποδώσει ένα διαφοροποιημένο αφήγημα για το Μινιμαλισμό, παραθέτοντας διαφορετικές απόψεις, τοποθεσίες και χρονικές περιόδους.

Στο ισόγειο, τρία έργα περιστοιχίζουν ένα καταπληκτικό έργο του Donald Judd του 1978, ένα ανοιχτό “κανάλι” φτιαγμένο από στιλπνό αλουμίνιο και αποτελούμενο από έξι ανοιχτές μονάδες. Το έργο αυτό συνδιαλέγεται με ένα από τα πρώτα ανάγλυφα του Judd από το 1961, ένα πίνακα της Agnes Martin του 1966 και μια σανίδα του 1998 του John McCracken.

Εισερχόμενοι στο σκοτεινό χώρο του δευτέρου ορόφου, οι θεατές βρίσκονται αντιμέτωποι με το έργο του Dan Flavin’s monument 4 for those who have been killed in ambush (to P. K. who reminded me about death), 1966, το πάνω μέρος του οποίου στρέφεται προς τη μεριά τους. Πρόκειται για ένα σπάνιο έργο του Flavin, φτιαγμένο εξ’ολοκλήρου από κόκκινες φωσφορίζουσες λάμπες, το οποίο αναφέρεται ευθέως στη βία του πολέμου του Βιετνάμ.

Στον λουσμένο με φως πάνω όροφο, έργα από μεταγενέστερη γενιά καλλιτεχνών αποκαλύπτουν πως χρησιμοποίησαν το φορμαλιστικό λεξιλόγιο του Μινιμαλισμού προς μια νέα πορεία, που απευθύνει ερωτήματα σχετικά με την επιθυμία, την απώλεια και την ταυτότητα. Το The Silent Sink, 1984, του Robert Gober μπορεί να θυμίζει τις επιτοίχιες στοίβες του Judd, αλλά η αναπαράσταση ενός νεροχύτη και μιας τάπας, εισάγει σκέψεις σχετικά με το σώμα, την απώλεια, την καθαρότητα και τη βρωμιά, ακόμα και για την αρρώστια. Το έργο της Roni Horn Untitled (Billie), Untitled (Holiday), 2012, είναι ένα γυάλινο χυτό γλυπτό σε δύο μέρη. Σε διαφορετικές στιγμές της ημέρας, το ένα μέρος λάμπει από τον ήλιο, ενώ το άλλο παραμένει στη σκιά – που μπορεί να συνδεθεί με τους τραγικούς και ρομαντικούς πόλους της μουσικής της Billie Holiday.

Το τρίτο έργο στο χώρο, το Cosmic Slop “Hotter than July”, 2014, του Rashid Johnson φέρει επίσης αναφορές στη μουσική των Αφροαμερικανών: στη συγκεκριμένη περίπτωση στο θρυλικό άλμπουμ του Stevie Wonder αλλά και στο ομώνυμο ‘Cosmic Slop’ των Funkadelik. Στο μονοχρωματικό αυτό έργο, φτιαγμένο από μαύρο σαπούνι και κερί, οι χαμένες χειρονομίες του Μινιμαλισμού επιστρέφουν.

Η έκθεση θα είναι ανοιχτή στο κοινό από τις 22 Οκτωβρίου 2015 έως τον Απρίλιο του 2016.

Επιμέλεια: Mark Godfrey
Εγκαίνια: 22 Οκτωβρίου 2015, 7-9.30μμ | Ομιλία του Επιμελητή 8μμ.