Στα 1928 δύο άντρες συναντώνται στο καφενείο ενός χωριού της Πιερίας. Ο ένας είχε αιχμαλωτισθεί πριν 6 χρόνια από τους Τούρκους στη μικρασιατική καταστροφή. Μέσα από τρομακτικές βαναυσότητες, καταφέρνει να δραπετεύσει μαζί με έναν σύντροφό του και μετά από περιπλανήσεις και παραπλανήσεις - καθώς υποδύεται τον Τούρκο - στο εχθρικό έδαφος και στο εχθρικό ανθρώπινο περιβάλλον, επιστρέφει στην πατρίδα και αφηγείται την οδύσσειά του.

Ο άλλος, πνευματικός άνθρωπος της εποχής, τον ακούει και καταγράφει ένα μέρος απ’ αυτήν την αδιανόητη ιστορία στη μνήμη του και το άλλο στο χαρτί, έκθαμβος για το "ωραίο αυτό λαϊκό λουλούδι του Λόγου" που του προσφέρεται. Θα φύγει στη Θεσσαλονίκη και θα την υπαγορεύσει ολόκληρη την ιστορία σε συγγενή του υποδυόμενος με τη σειρά του τον ήρωα. Αποτέλεσμα: ένα έργο υβριδικού χαρακτήρα (μαρτυρία και μυθοπλασία μαζί), με ιδιαίτερο θεατρικό ενδιαφέρον χάρη στην παραστατικότητα της αφήγησης και τον γνήσιο λαϊκό λόγο, θεωρούμενο ως ένα από τα 100 καλύτερα ελληνικά λογοτεχνικά βιβλία των τελευταίων δύο αιώνων. 

Στην εξιστόρηση η "μεγάλη" Ιστορία αγκαλιάζει τη "μικρή", την προσωπική ιστορία και μαζί κι οι δυο γίνονται μύθος και ανεξίτηλο συλλογικό βίωμα, για μελλοντικούς χρόνους, επιβεβαιώνοντας έτσι τα διορατικά λόγια του Χρόνη Μίσιου: πως όταν "…ο άνθρωπος ξανακαταχτήσει την ανθρωπιά του, όταν ξαναρχίσει να δημιουργεί ανθρώπινο πολιτισμό, να γράφει πια την ιστορία κάθετα, όχι για λαούς και για μάζες, αλλά για τον Παύλο, για τη Ρηνιώ, για την Ελένη, για το μαστρο-Στέφανο... τότε μονάχα οι άνθρωποι θα ξέρουν τι κοστίζει η ιστορία, τι κοστίζει η συμμετοχή". (Χρόνης Μίσσιος, "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς")

"Η Ιστορία ενός Αιχμαλώτου" του Στρατή Δούκα ανεβαίνει σε θεατρική μεταφορά και σκηνοθεσία του Μανώλη Γιούργου για είκοσι παραστάσεις.

Σκηνικό: Βαγγέλης Λογοθέτης
Φωτογράφιση - Βίντεο: Μαριάννα Παναγιώτου

Παίζουν οι ηθοποιοί Γιάννης Παπαθύμνιος και Νεκτάριος Παπαλεξίου.

Διάρκεια: 2 ώρες (μαζί με το διάλειμμα)