Η δουλειά του Ηλία Τολιάδη αναφέρεται στον μετανάστη κι ειδικά στον καλλιτέχνη μετανάστη και στη διαδικασία ένταξης του σε άλλες σύγχρονες κοινωνίες. Βασισμένος και σε προσωπικά βιώματα και μέσα από τελετουργία δημιουργείται ένας χώρος για συζήτηση ή αφήγηση διάφορων ιστοριών και μνημών που οι μετανάστες κουβαλούν μαζί τους και ενώνονται με τις καινούριες εμπειρίες στο μέρος όπου φτάνουν. Και με τη μέθοδο που αναπτύσσεται στη ζωγραφική δράση και διαμέσου των εικόνων που δημιουργούνται προκύπτει μια μορφή λύτρωσης. Και μια αίσθηση ανακούφισης ότι κάποιες ιστορίες και μνήμες βρίσκονται πια στο χαρτί ή στον καμβά και δεν θα ξεχαστούν.

Στη συγκεκριμένη έκθεση, σε μια εποχή κρίσης και ανακατατάξεων και μέσα από τη ματιά του μετανάστη καλλιτέχνη που επιστρέφει, ψάχνει ένα "ξέφωτο" όπου θα συναντήσει ανθρώπους για να θυμηθούν πώς ήταν και πώς φτιάχνονταν τα σκαμνάκια των παλιότερων χρόνων, όπου καθήμενοι μπορούν να ακούσουν ιστορίες είτε από άλλους που διαβάζουν είτε θυμούνται είτε αν θέλουν κάποιοι να πούν κάποιες δικές τους. Περιτριγυρισμένοι με σχέδια και πίνακες φτιαγμένους μέσα από μνήμες που δραπέτευσαν από το παρελθόν και ήρθαν να συναντήσουν τα υλικά που θα τους ενώσουν με το νέο για να συνεχιστεί η βασική ιστορία της ανθρώπινης συνύπαρξης.

Στο πλαίσιο της έκθεσης, θα διεξαχθεί ένα σεμινάριο επίδειξης κατασκευής σκαμνιού στις 11 Ιουνίου, ώρα 11:00, και μια ανάγνωση από τον Πανούριο Στρατή στις 18 Ιουνίου, ώρα 18:00.