Ο Γιάννης Πετρής ήταν από τους πρώτους μαθητές μου, όταν ανέλαβα την ευθύνη του Β. εργαστηρίου της ΑΣΚΤ. Από τότε θυμάμαι τις σπουδές του στο εργαστήριο, που τις χαρακτήριζε σοβαρότητα και ποιότητα.

Πριν από λίγες μέρες μου ζήτησε, αν μπορούσα να δω την τωρινή δουλειά του. Φυσικά άλλαξε πολύ, όμως η τωρινή του δουλειά που είδα είναι πολύ καλλίτερη από τα σπουδαστικά έργα που θυμόμουν. Επόμενο ήτανε, δεν πρόκειται για εργασία σπουδαστή, είναι έργο καλλιτέχνη που φτάνει την ωριμότητα του.

Αντίθετα με τις τωρινές συνήθειες των περισσότερων καλλιτεχνών οι διαστάσεις των έργων του Πετρή είναι μικρές, δείχνουν την αποδοχή μιας σεμνότητας και μιας ουσίας που πρέπει να τη σώσει. Και αυτό είναι ό,τι πιο τίμιο μπορεί να υπάρχει. Γιατί όπως πάντα ακόμη και στους δύσκολους καιρούς που ζούμε κυριαρχούνε οι μόδες.

Τι είναι λοιπόν αυτή η ζωγραφική των μικρών διαστάσεων;
Μέσα σε ένα αστικό τοπίο υπάρχουν μικρές συνήθως παρέες ανθρώπων όμως έχεις την αίσθηση ότι δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό. Μια ποιητική ζωγραφική που αναιρεί τον ρεαλισμό, μια περίεργη ανατροπή, μια μεταφυσική διάσταση που συνεχίζει κάποια στοιχεία θα έλεγες που βγαίνουν από έργα του Magritte, όμως είναι δικά του, μια τεχνική πολύ προσεγμένη όμως και πολύ απλή, πολύ απλή όμως με πολύ αίσθηση και φινέτσα.

Για να μην αφήσω όμως ασάφειες, πρέπει να πω ότι ο Magritte εικονίζει το παράλογο της γλώσσας δηλαδή το σουρεαλισμό που υπάρχει στον τρόπο που μιλάμε, παράδειγμα λέμε τη μεταφορά «πέτρωσε» και ο Magritte ζωγραφίζει πέτρινα και τα παράθυρα και τα δέντρα. Στα έργα του ο Πετρής αναιρεί την έννοια του ρεαλισμού, αν και ξεκινά από φωτογραφίες του, που τις θεωρούμε ντοκουμέντο. Κυριαρχεί όμως η ποίηση και η μεταφυσική διάσταση και είναι ωραία.

Μια ζωγραφική τίμια και ουσιαστική.
Χρόνης Μπότσογλου
Ζωγράφος

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Γιώργος Τζάνερης.

Εγκαίνια: Τρίτη, 23 Ιουνίου 2015, 20:30