Οκτώβριος: Recreating the Past
Τιμήθηκαν με δεκάδες βραβεία, βρέθηκαν υποψήφιες για Όσκαρ και μας προσφέρουν δύο ολότελα πρωτότυπες αναπαραστάσεις της Ιστορίας. Το Exile Room ανοίγει τη νέα σεζόν με δύο από τα καλύτερα και πιο αντισυμβατικά ντοκιμαντέρ των τελευταίων ετών!

• The Act Of Killing - The Director’s Cut (2012)
Πέμπτη 9/10 στις 20:00 @ Exile Room
Σκηνοθεσία: Joshua Oppenheimer, Christine Cynn & anonymous / Χώρα: Δανία, Νορβηγία, Αγγλία / Διάρκεια: 159’
Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ινδονησία του 1965, ο Anwar Congo και η παρέα του προάχθηκαν από μικροκακοποιοί σε επίσημους εκτελεστές του καθεστώτος, που βοήθησαν ενεργά το στρατό να εξολοθρεύσει πάνω από ένα εκατομμύριο κομμουνιστές, αλλοεθνείς και διανοούμενους μέσα σε έναν μόλις χρόνο. Σήμερα, τα μέλη της αδίστακτης αυτής συμμορίας θανάτου προστατεύονται ακόμα από την κυβέρνηση και αντί να λογοδοτήσουν για τα ειδεχθή τους εγκλήματα αντιμετωπίζονται ως ήρωες και καυχιούνται για τα κατορθώματά τους σε τηλεοπτικά σόου. Ο Joshua Oppenheimer και οι συνεργάτες του τους προκαλούν να τα αφηγηθούν κι εκείνοι ανταποκρίνονται με υπερβάλλοντα ζήλο. Μόνο που επιλέγουν να τα αναπαραστήσουν σαν να επρόκειτο για χολιγουντιανές παραγωγές, επηρεασμένοι από τα αγαπημένα τους γκανγκστερικά φιλμ, γουέστερν και μιούζικαλ και αναλαμβάνοντας ρόλο σκηνοθετών, σεναριογράφων και πρωταγωνιστών! Το αποτέλεσμα είναι ένα ντοκιμαντέρ που δεν μοιάζει με οτιδήποτε άλλο έχετε δει, ένας εξωφρενικός, ανατριχιαστικός και σχεδόν σουρεαλιστικός εφιάλτης για την παράνοια μιας κοινωνίας που θεμελιώθηκε πάνω στα πτώματα χιλιάδων αθώων, ιδωμένος μέσα από τη μεγαλομανή ματιά των εκκεντρικών αυτουργών. Υποψήφια για Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ, η ταινία ψηφίστηκε ως η καλύτερη της περσινής χρονιάς από κριτικούς παγκοσμίως.

Στα ινδονησιακά & τα αγγλικά με αγγλικούς υπότιτλους.

• The Missing Picture (2013)
Πέμπτη 23/10 στις 21:00 @ Exile Room
Σκηνοθεσία: Rithy Panh / Χώρα: Καμπότζη, Γαλλία / Διάρκεια: 92’

Πώς μπορείς να διατηρήσεις ζωντανή τη μνήμη των δικών σου όταν δεν έχει απομείνει καμία μαρτυρία της ύπαρξής τους. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70, η Καμπότζη βίωσε μια πραγματική γενοκτονία υπό τη δικτατορία του Πολ Ποτ και την αιματηρή κυριαρχία των Κόκκινων Χμερ. Δεκατριών ετών κατά την εισβολή τους στην Πνομ Πενχ στις 17 Απριλίου 1975, ο σκηνοθέτης Rithy Panh επιβίωσε της κτηνωδίας, βλέποντας όμως τους πιο κοντινούς του ανθρώπους να εξοντώνονται. Αδυνατώντας να προσφέρει απτές αποδείξεις για τα δεινά της οικογένειάς του και χιλιάδων συμπατριωτών του, καθώς τα μόνα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα που επιβιώνουν είναι τα προπαγανδιστικά φιλμ του καθεστώτος, ο σκηνοθέτης επιστρατεύει τις προσωπικές του αναμνήσεις και αναπαριστά τις χαμένες σελίδες της Ιστορίας χρησιμοποιώντας μικροσκοπικές φιγούρες κατασκευασμένες στο χέρι από πηλό και πλάθοντας λεπτομερή διοράματα ενός οδυνηρού παρελθόντος. Στοιχειωτικό, συγκινητικό και εν τέλει υπερβατικό, το αυτοβιογραφικό αυτό φιλμ αποτελεί μια τολμηρή καλλιτεχνική επιλογή και συνάμα μια ωδή στη δύναμη της μνήμης αλλά και στην ίδια την ικανότητα του σινεμά να συλλάβει το ασύλληπτο. Βραβείο του τμήματος Un Certain Regard στο Φεστιβάλ Καννών και υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Στα γαλλικά με αγγλικούς υπότιτλους.