Η οικονομία ως τεχνική διακυβέρνησης των κοινωνιών και η βιοπολιτική ως μηχανισμός συμπερίληψης ή εξαίρεσης και αποκλεισμού, βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας ατομικής έκθεσης του Δημήτρη Χαλάτση.

Μια υδραντλία, επτά γάντζοι ρακοσυλλέκτη, μια κομμένη ουρά σαύρας, τρία δοχεία κρασί, μια γύψινη ροζέτα ζωγραφισμένη με μαρκαδόρο, ένα καμένο κουφάρι ζώου ξεβρασμένο στην ακτή... Τα αντικείμενα, κατασκευές, γλυπτά, σχέδια, εικόνες (μια φωτογραφία και ένα βίντεο) που τοποθετεί ο καλλιτέχνης στο χώρο μιλούν για σπατάλη και έκσταση, για αφθονία και καταστροφή, θέτουν ζητήματα απώλειας και κέρδους, ανάλωσης και γυμνής ζωής...

Στο όνομα της ισχυρότερης ιδεολογίας της μοντέρνας εποχής, εκείνης της «ανάπτυξης», φερόμενη ως εγγυητής ισότητας και δικαιοσύνης, οι σύγχρονες οικονομίες μας αγωνιούν να παράγουν πλούτο και επιθυμία, πανίσχυρες, «μαγικές» μηχανές παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, υποσχόμενες καταμερισμό του πλούτου, άνοδο του βιοτικού επιπέδου και ευ ζην.

Το μεγάλο παράδοξο αυτού του εντυπωσιακού μηχανισμού ήταν και παραμένει ότι για να λειτουργήσει χρειάζεται όχι μόνο περιόδους απορρύθμισης και κρίσης, αλλά και κάποιες «παράπλευρες απώλειες», την αποβολή και την καταστροφή ενός μέρους της ίδιας της ζωής.

Το βράδυ των εγκαινίων ο Δημήτρης Χαλάτσης θα πραγματοποιήσει performance στον χώρο της έκθεσης.

Εγκαίνια: Τετάρτη, 30 Σεπτεμβρίου, 8.00 μ.μ.

Επιμέλεια: Βανέσσα Θεοδωροπούλου.

Χώρος: Πραξιτέλους 33, Αθήνα.