Το έργο στηρίζεται στο μυθιστόρημα του Θωμά Σίδερη "Το μεσοφόρι που χόρευε" που είναι υπό έκδοση και μας αφηγείται την ιστορία μιας πόρνης, της Λέλας.

Μιας γυναίκας που η ζωή της αρχίζει στα πορνεία της Σμύρνης, κι όταν η πόλη καίγεται, η Λέλα την εγκαταλείπει κυνηγημένη, με μόνη της περιουσία τη φωτογραφία ενός φαντάρου, του Αναστάση. Μετά την καταστροφή φτάνει στον Πειραιά. Στα μπορντέλα των Βούρλων, στον διαβόητο οίκο ανοχής της Ντουντούς. Εκεί θ’ αναζητήσει τους δικούς της ξένους και στη φλόγα ενός σπίρτου που καίγεται τη στιγμιαία ελπίδα. Για να τελειώσει τη ζωή της σε μια άδεια καμάρα στα πρόθυρα της τρέλας που σκεπάζει, όπως λέει και η ίδια, ολότελα τον νου της, από την απώλεια, τον θάνατο και τη σύφιλη. Κι όταν η Λέλα ανάβει το τελευταίο σπίρτο της με την ελπίδα να φωτίσει την απώλεια του θεού και του πατέρα της, αυτοπυρπολείται και χάνεται, όπως κι η πόλη της, η Σμύρνη.

Ο Θωμάς Σίδερης δανείζεται την ηρωίδα του, τη Λέλα, από το ποίημα της Γαλάτειας Καζαντζάκη. Εκείνη μαζί με τον Νίκο Καββαδία επισκέφτηκαν ένα χειμωνιάτικο βράδυ τον όρμο της Κρεμμυδαρούς, όπου σε κάτι μισοβυθισμένες βάρκες, τα σλέπια, εκτοπίζονταν οι πόρνες όταν έμεναν έγκυες ή έπασχαν από φθίση και αφροδίσια. Συγκλονισμένη από την ζωή αυτόν των γυναικών έγραψε "Το αμαρτωλό".

Το τελευταίο σπίρτο είναι ένα θεατρικό έργο όπου, με αφορμή την απώλεια, προσπαθεί να διερευνήσει τα όρια της ανθρώπινης αντοχής. Τα πρόσωπα διαλύονται και τα κομμάτια τους επαναλαμβάνονται μέσα στον χρόνο με άλλα ονόματα, αλλά με την ίδια νομοτέλεια. Η ανθρώπινη φύση έρημη και ανυπεράσπιστη κάτω από την απέραντη σιωπή του θεού.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης
Μουσική επιλογή: Κώστας Χαριτάτος
Φωτισμοί: Νίκος Κανέλλος
Επιμέλειά video: Κώστας Χαραλάμπους
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Βουτυρά
Μακιγιάζ: Αναστάσης Παπαλέξης

Στον ρόλο της Λέλας η Ευτυχία Φαναριώτη.
Αναστάσης ο Βασίλης Ζώης.
Ακούγεται στον ρόλο της Ντουντούς η Μαρία Μαρτίκα.