Πρόκειται για μια παράσταση "πρόταση" στο ανέβασμα του γνωστού διηγήματος του Γεώργιου Βιζυηνού, για μια προσέγγιση από διαφορετική οπτική γωνία, αυτή της ίδιας της μητέρας του συγγραφέα, η οποία συνειδητοποιεί, θυμάται και ξαναζεί στιγμές της ζωής της, ταξιδεύοντας μέσα από τα λόγια και την σκέψη του παιδιού της και μεταφέροντάς μας με την απλότητα, αλλά και το βάθος, που έχει μια τέτοια γυναίκα το διήγημα "Το αμάρτημα της μητρός μου", το δικό της "αμάρτημα". Σ’ ένα κλίμα ελληνικής επαρχίας, γεμάτο μυρωδιές της φύσης, οικιακές ασχολίες, μνήμες από γάμους και ήχους από μοιρολόγια και νανουρίσματα, με βάση την παράδοση και το λαϊκό δρώμενο των ανθρώπων του χωριού η απλότητα του κλασικού προβάλει τη δική της "αίρεση", αναζητά τη ζεστή αφήγηση των μαυροντυμένων, ροδομάγουλων γιαγιάδων, που αν και αποτελούν κομμάτι από τη ρίζα μας, τείνουν να εξαφανιστούν.

Ο ατόφιος λόγος του Βιζυηνού βγαίνει από το στόμα της Δεσποινιώς, χωρίς να ξέρει γράμματα, σαν εκείνη να αποτέλεσε με τα πάθη της και την αδυναμία της στο γιο της, τη μήτρα της λογοτεχνικής δημιουργίας του συγκεκριμένου έργου, μιας αληθινής ιστορίας, που τώρα, στο τέλος της ζωής αυτής της γυναίκας, μοιάζει να πάλλεται μέσα της για να την οδηγήσει στη λύτρωση.

Συντελεστές:
Διασκευή κειμένου - Σκηνοθεσία: Θωμάς Καντιφές
Μουσική: Αντώνης Ζαχαράκης
Σκηνικά - Κοστούμια: Μίλτος Εμμανουήλ
Φωτισμοί: Άννα Τζανιδάκη
Φωτογραφίες: Γιώργος Γαβαλάς

Στον ρόλο της μητέρας του Βιζυηνού η Μαρία Καντιφέ.