Gretchen, Mignon, Suleika, Ophelia: Σύμβολα τέχνης, γυναικείες μορφές πλασμένες για να αντικατοπτρίσουν τον έρωτα, την ευαισθησία, την αισθαντικότητα. Ευάλωτες μέσα στην ιστορία τους, αναλλοίωτες όμως από το χρόνο και το πέρασμα των καιρών. 

Ο Goethe, ο Shakespeare, o Schubert, o Schumann, o Wolf και ο Strauss σε κοινό τόπο, βαθιά μέσα στις ψυχές των νεαρών γυναικών, εκφράζουν την ανησυχία, τη νοσταλγία και τον πόθο, με έναν τρόπο μοναδικό, έναν τρόπο που μόνο η ευάλωτη ιδιοσυγκρασία των συγκεκριμένων συμβόλων θα τους επέτρεπε.
Η Gretchen και η Suleika τραγουδούν τον πόθο με τελείως διαφορετικό χρώμα. Η Mignon, πάντα έφηβη και πάντα μόνη, δεμένη με τη νοσταλγία της, μέσα από τρεις διαφορετικούς συνθέτες που την αγάπησαν. Η εκπληκτική σκηνή της τρέλας της Οφηλίας, δοσμένη από τον Strauss με έναν μοναδικό τρόπο και τέλος, τα Mädchenblumen, τα νεαρά λουλούδια, ένας υπέροχος κύκλος τραγουδιών του Strauss που σπάνια παρουσιάζεται ζωντανά.

Μια περιπλάνηση στο πιο αγνό ρομαντικό κομμάτι της τέχνης του Γερμανικού Τραγουδιού. Σε ένα ταξίδι που το ασυνείδητο πάλλεται, η σοπράνο Μυρσίνη Μαργαρίτη και η πιανίστα και μαέστρος Ζωή Ζενιώδη, θα μας συνδέουν με τις εσώτερες δομές τους και εκείνα τα κορίτσια που ενέπνευσαν δημιουργούς και τέχνες.

Μυρσίνη Μαργαρίτη: σοπράνο
Ζωή Ζενιώδη: μαέστρος, πιάνο