Μετά τον επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων τον Απρίλιο του 2014, η Μπέττυ επιστρέφει, αυτή τη φορά στο Θέατρο Τ, έναν θεατρικό χώρο που στεγάζεται στη Φλέμινγκ, στον αριθμό 16.

Σε σκηνοθεσία Θέμη Θεοχάρογλου και με τη φιλική συμμετοχή της Φιλαρέτης Κομνηνού, που χαρίζει τη φωνή της στον ρόλο της μητέρας, η Μπέττυ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ως διπλωματική εργασία στην Υποκριτική του Δημήτρη Φουρλή, με επόπτη τον Δημήτρη Ναζίρη στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Το κείμενο της παράστασης είναι αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία της Ελισάβετ Βακαλίδου "Μπέττυ. Καπετάνιος της ψυχής μου" που έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΤΥΠΩΘΗΤΩ/ΔΑΡΔΑΝΟΣ, αλλά και από αποσπάσματα μίας προσωπικής συνέντευξης που έδωσε η κα. Βακαλίδου στον Δημήτρη Φουρλή.

Αθήνα, 1983. Μοναστηράκι, Θησείο, Εξάρχεια, Συγγρού, Ιππόδρομος, Αττικό Άλσος, πάρκα, βόλτες, σινεμά, παντού μουσική, μια νέα εποχή έρχεται, χαμόγελα και διασκέδαση οπουδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή. Κάπου εκεί μέσα ζει και η Μπέττυ. Όχι ακριβώς γυναίκα. Κάτι διαφορετικό. Σε μια πόλη που όταν ο ήλιος δύει, τα χαμόγελα μετατρέπονται σε μυστήρια μειδιάματα και οι δρόμοι σε τεράστιες λεωφόρους του έρωτα. Κάπου εκεί δουλεύει η Μπέττυ. Χαρίζει το κορμί της σε άνδρες που αυτό που ψάχνουν, καμία νοικοκυρά δεν μπορεί να τους το δώσει. Ένα κομμάτι ψυχής, για λίγες δραχμές στην τσέπη. Χρήματα που δε φτάνουν ούτε για τα βασικά. Το περιθώριο κοστίζει πολύ ακριβότερα από τον χώρο των έντιμων πολιτών. Κι όταν αρχίζει να βγαίνει πάλι ο ήλιος, η πόλη παριστάνει πως τίποτα δεν έγινε. Ο άνδρας του σπιτιού, ποτέ δεν έφυγε από την οικογενειακή του εστία, ποτέ δε χώθηκε στα σκοτεινά στενά του πάθους, ποτέ δε συνάντησε τη Μπέττυ. Καμία τραβεστί δε δολοφονήθηκε, κάπου, σε κάποιο σκοτεινό δρομάκι. Κανένας ηθικός φραγμός της μέρας δεν έσπασε μέσα στη νύχτα. Το ταξί θα οδηγήσει τη Μπέττυ σπίτι της. Μόνη. Κι έτσι όλα είναι όπως θα έπρεπε. Η πόλη παριστάνει την ανήξερη. Που να ξέραν όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που χαμογελούν και κάνουν τους ανήξερους, έτσι όπως τους έμαθε η πόλη, πως κανένας άνθρωπος δε νιώθει μόνος, όταν το πάθος του αγγίζεται απ' το φως του ήλιου. Που να ήξεραν, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι, πόσο μόνοι είναι. Η Μπέττυ δε φοβάται να βγει στον ήλιο, η ψυχή της είναι πιο καθάρια. Νιώθει μόνη, μα ξέρει πως ο πελάτης που πήρε χθες, είναι πιο μόνος. Και κάπως έτσι η πόλη αυτή συνεχίζει να ζει, με ανθρώπους που τους χωρίζουν τόσα χαρακτηριστικά, μα τους ενώνει ένα, η μοναξιά.

Συντελεστές:
Διασκευή, σκηνοθεσία: Θέμης Θεοχάρογλου
Οργάνωση παραγωγής, υπεύθυνη επικοινωνίας: Δέσποινα Καβύρη
Βοηθός οργάνωσης παραγωγής :Δημήτρης Φλώρος
Σκηνικά, κοστούμια: Διδώ Γκόγκου
Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Μουσική: Αχιλλέας Μεσάικος
Βοηθός σκηνοθέτη: Νάγια Τ. Καρακώστα
Βοηθός σκηνογράφου: Αναστασία Τεμηρίδου
Βοηθός φωτιστή: Αθηνά Μπανάβα
Σχεδιασμός αφίσας: Αχιλλέας Μεσάικος

Ερμηνεύει: Δημήτρης Φουρλής

Στον ρόλο της Μητέρας ακούγεται η Φιλαρέτη Κομνηνού.

Διάρκεια: 90 λεπτά