Τα 700 ονόματα του Θεού – Θεωνύμια.

Η κεντρική ιδέα του έργου προέρχεται από τις 700 προσφωνήσεις προς τον Θεό που συγκέντρωσε ο Θεόδωρος Β΄ Δούκας Λάσκαρης, Βυζαντινός αυτοκράτορας, το 1254.

Στην πρωταρχική του μορφή εκτέθηκε το 2002 στο ΕΜΣΤ μαζί με άλλους σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως ο Bill Viola, η Shirin Neshat, η Ghada Amer, η Marico Mori, η Maaria Wirkala, και ο Jalal Toufic, στο πλαίσιο της έκθεσης "Θεολογίες, Σύνοψις 2".

Είναι μια εγκατάσταση προσαρμοσμένη στο χώρο του μνημείου, Γιαλί Τζαμί, χώρος αφιερωμένος στην λατρεία του θείου, υπερβαίνοντας την διαφορετικότητα των θρησκειών. 

Σε επιλεγμένα σημεία είναι γραμμένα τα θεωνύμια: ο παναίτιος, ο κυριοκράτωρ, ο κηδεμών, ο ψυχοτερπής, η αρχή της σοφίας κ.α. Στον τοίχο, σε μεγάλη επιφάνεια υπάρχει βιντεοπροβολή όπου προβάλλεται μια θάλασσα με ορίζοντα, που το ανάστροφο κύμα της σκάει στο δάπεδο, ενώ στο κέντρο της θάλασσας ανάμεσα στα κύματα υπάρχει μια φλογίτσα. Στο δάπεδο υπάρχουν μεταχειρισμένα παπούτσια από κατοίκους της πόλης που τα ονόματά τους αναφέρονται σε ειδικό φυλλάδιο. Από τα ηχεία ακούγεται ο ήχος των κυμάτων, ενώ η φωνή του καλλιτέχνη θα απαγγέλλει τα θεωνύμια. Την κεντρική εγκατάσταση πλαισιώνουν μερικά ακόμα στοιχεία που τονίζουν τον μυστηριακό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος.