Τα χαραγμένα γράμματα, σε αντίθεση με την ελεύθερη γραφή ή την καλλιγραφία προϋποθέτουν μία στατικότητα. Πρέπει να πετύχω το στιγμιότυπο σωστά, να ακινητοποιηθεί, να παγώσει η κίνηση της χειρονομίας. Τυπωμένα, μου έδιναν την αίσθηση του επιμέρους που το έχω πάρει από κάποιο όλον. Ενός σημείου, της πινελιάς που περιμένει δίπλα της κάτι να συνεχιστεί. Σαν την αρχή μιας λέξης, μιας φράσης που πρέπει με κάποιο τρόπο να ολοκληρωθεί.

Το «lexicon» είναι κάτι που είχα στο νου μου συνεχώς, καθώς περικλείει την έννοια του γράμματος, της απόκλισης και της επανάληψης. Μεγάλες και μικρές μεταβολές με την αντικατάσταση κάποιου γράμματος –ενός χρώματος στη δική μου περίπτωση... Και όλες να υπάρχουν, στην ίδια σελίδα, ταυτόχρονα! Μπορεί να είναι αυτό ή το άλλο, μπορεί να είναι αυτό και το άλλο. Η πράξη της χειρονομίας έχει μεταβιβαστεί, σε μένα, στη διαδικασία τυπώματος.

Η πλάκα από μόνη της δεν αποτελεί το χαρακτικό μου. Χρησιμοποιώ υπαρκτές φόρμες και τις συνθέτω εκ νέου. Κανένας και τίποτα δε λειτουργεί από μόνο του. Όπως οι λέξεις στα κείμενα όπου η μία προσκαλεί την επόμενη, η νέα σκέψη που ακολούθησε την προηγούμενη. Κατέληξα στο δέσιμο του ορατού. Δεν αναφέρομαι στη σύνθεση μόνο ως όλον, αλλά ως διαδικασία.

Αναδημοσίευση από δελτίο Τύπου.

Εγκαίνια: Τετάρτη, 17 Δεκεμβρίου, στις 20:00

Ανακοίνωση:
Ξενάγηση στην έκθεση από τη Μαρία Ε. Παπαδημητρίου, την Τρίτη, 20/01/2015, ώρα 19.00 το απόγευμα και το Σάββατο, 24/01/2015, στις 12.00 το μεσημέρι.