Ο αιγαιακός χώρος, οικείος όσο και άγνωστος πέρα από την προφανή επαφή μας μαζί του, προσφέρεται για μια επαναδιαπραγμάτευση των ιστορικών του στιγμών με τα υλικά που δίνει η ίδια η αιγαιακή φύση. Σε αυτό το στόχο ο χάρτης, κατεξοχήν μέσο αναπαράστασης χωρικών συσχετισμών αποσυνδεδεμένων από την κοινωνική τους πραγματικότητα αποτελεί το πεδίο – ή καλύτερα το θεατρικό σκηνικό- για την εκ νέου αφήγηση αποσπασμάτων της ιστορίας. Το παράθυρο που πλαισιώνει το χάρτη λειτουργεί όχι σαν άνοιγμα σε έναν από πριν ορισμένο χώρο, αλλά ως οριοθέτηση του χρόνου και της ιστορικής μνήμης.

Ο αιγαιακός χώρος, οικείος όσο και άγνωστος πέρα από την προφανή επαφή μας μαζί του, προσφέρεται για μια επαναδιαπραγμάτευση των ιστορικών του στιγμών με τα υλικά που δίνει η ίδια η αιγαιακή φύση. Σε αυτό το στόχο ο χάρτης, κατεξοχήν μέσο αναπαράστασης χωρικών συσχετισμών αποσυνδεδεμένων από την κοινωνική τους πραγματικότητα αποτελεί το πεδίο –ή καλύτερα το θεατρικό σκηνικό- για την εκ νέου αφήγηση αποσπασμάτων της ιστορίας. Το παράθυρο που πλαισιώνει το χάρτη λειτουργεί όχι σαν άνοιγμα σε έναν από πριν ορισμένο χώρο, αλλά ως οριοθέτηση του χρόνου και της ιστορικής μνήμης.

Εγκαίνια έκθεσης, Σάββατο 5 Απριλίου 2014, ώρα 19:00.