Οι πίνακες του Απόστολου Γεωργίου μοιάζουν με σκηνές από ένα φιλμ. Ο τρόπος που συνθέτει τα έργα του, αφήνοντας ορατή μόνο μια περιορισμένη γωνία της κατάστασης που διαδραματίζεται, ή ακόμη εστιάζοντας σε λεπτομέρειες – κόβοντας έτσι τα αντικείμενα και τις φιγούρες που απεικονίζονται σε απροσδόκητα σημεία – εντείνει την κινηματογραφική ατμόσφαιρα και διεγείρει την προσμονή για τη συνέχεια. Μια συνέχεια που στην περίπτωση των έργων του παραμένει ακαθόριστη, και αποκλειστικά στη βούληση των θεατών. 

Κατά τη διάρκεια των εκατό ημερών της documenta 14, οι φιγούρες του Απόστολου Γεωργίου επισκέπτονται το Μέγαρο μέσα από μια σειρά ζωγραφικών έργων τα οποία, διασκορπισμένα στα φουαγέ κάτω από τους σβηστούς πολυελαίους – που ανάβουν στη διάρκεια των κονσέρτων – φαντάζουν "σαν μνημεία" από ένα κοντινό και, εν μέρει, σουρεαλιστικό παρελθόν. Ένα σύνολο "ζωηρών μετά-επισκεπτών" καλούν τους θεατές να τους ακολουθήσουν μέσα στο κτίριο και να πλέξουν μαζί τους μια νέα αφήγηση.

Διοργάνωση: documenta 14