Μέσα από τις αναρίθμητες αποχρώσεις της νέας της δουλειάς, η Άννα Λέκκα προτάσσει ως βασικό άξονα των έργων και των μορφών που πλάθει, τα μάτια. Περιβεβλημένα με φως, μελαγχολία και απορία, μέσα στη γαλήνια μοναξιά τους, τα διάσπαρτα αυτά υγρά μάτια θαρρείς πως υπογραμμίζουν τον κατακερματισμό της ψυχής και του κόσμου. Καθώς κοιτάζουν ευθέως τον θεατή πετυχαίνουν να αντιστρέψουν τους ρόλους: Γίνεται το έργο ο θεατής και οι θεατές τα έργα...

Δεν είναι όμως, μόνο τα μάτια. Είναι και τα σώματα που τα φέρουν. Σώματα καθαγιασμένα που χωρούν παντού. Σαν το νερό: Ο χώρος τους είναι πέρα από τον ζωγραφικό τους χώρο, και αν αφεθεί ο θεατής, θα νιώσει κι εκείνος να εντάσσεται στο σύμπαν της ιδιάζουσας φύσης τους. Εκεί, η αμηχανία φεύγει -δια παντός- και τη θέση της παίρνει μια κίνηση χορεύουσα στο ρυθμό του διαφορετικού. Ανάμεσα στις ρέουσες εύπλαστες μεταλλασσόμενες φόρμες όλοι μπορούν να νιώσουν οικειότητα και ασφάλεια. Όπως στον αμνιακό σάκο...

Εγκαίνια: Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015, 20:00 - 22:30.