Μια νεαρή κοπέλα πέφτει από τον 4ο Όροφο. Μιλά για τον θάνατό της. Το πέρασμά της σε "άλλο κόσμο" της επιτρέπει να αντιμετωπίζει το γεγονός του τέλους της χωρίς συστολή. Ο θάνατος γίνεται ταξίδι, ξορκίζει τους φόβους που κυριεύουν τον κόσμο των ζωντανών, δίνει δύναμη, προσφέρει ευκαιρία για έπαρση, είναι τυχαιότητα, αντικείμενο περιγραφής. Ακόμα και σ' αυτή τη μυστικιστική συνθήκη ο χρόνος κυλά και αναδεύει μνήμες από "επίγεια" αισθήματα. Αλήθεια, ποιος αναλογίζεται τη μοναξιά του νεκρού;

Ο θάνατος είναι φθορά, είναι λύση, είναι μετάβαση, είναι εξασθένιση της μνήμης, κατάλυση των προτύπων ζωής, αντίφαση της υστεροφημίας, είναι σύμβαση ηθική. Τίποτα δεν μπορεί να ειπωθεί σε μια μετά θάνατον συνθήκη, αφού και οι λέξεις προϋποθέτουν μια ζώσα ύλη. Επιστρατεύουμε τις αισθήσεις και τα συναισθήματά μας, τις γνώσεις, τις πεποιθήσεις μας, τους μύθους και, πάνω απ' όλα, τις πληγωμένες εμπειρίες μας για να χωρέσουμε μέσα μας το Τέλος. Η αδυναμία μας μας κάνει ειλικρινείς, ο φόβος μας μας οδηγεί σε τεχνάσματα υπερβατικότητας. Η ματιά του ίδιου του θανόντος, όμως, απαλλαγμένη από το πάθος της ζωής, μοιάζει να διακατέχεται από μια άλλη δυνατότητα, τέτοια που του επιτρέπει να παίζει με μύθους και θεούς, με τη θλίψη και την απέραντη ευφορία, με τα χρώματα και το σκοτάδι.

Περισσότερα λόγια για το έργο:
Ο "4ος Όροφος" είναι ένας μονόλογος για το τυχαίο, εμπνευσμένος από κείμενα των Τζέννυ Έρπενμπεκ, Joumana Haddadh, Σωτήρη Δημητρίου, Κατερίνα Γώγου, Τζιμ Κρέις, Άλι Σμιθ κ.ά., αποσπάσματα των οποίων ακούγονται στην παράσταση.

Συντελεστές:
Δραματουργία­ - Σκηνοθεσία: Απόστολος Φράγκος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριάννα Κρητικού
Σκηνικά ­- Κοστούμια: Κατερίνα Καλφόγλου
Βίντεο ­- Φωτισμοί: Μαρία Αθανασοπούλου
Επιμέλεια κίνησης: Μαρκέλλα Μανωλιάδη
Φωτογραφίες: Φάνης Παυλόπουλος

Ερμηνεία: Ειρήνη Μαργαρίτη

Διάρκεια: 45 λεπτά